میلیوپاتی گردن یا آسیب حاد نخاعی چیست؟

میلیوپاتی گردن (Cervical Myelopathy) یک وضعت پاتولوژک است که ناشی از فشار و آسیب به نخاع رابطه‌ای در ناحیه گردنی است. این وضعیت معمولاً ناشی از فشار بر ریشه‌های عصبی نخاع در ناحیه گردنی به دلیل عواملی مانند توده‌های فشرده، دیسک هرنیاس، اختلالات استخوانی مانند استئوآرتریت، ستون فقرات پیچیده و غیره، و به عنوان نتیجه‌ای از این فشار بر ریشه‌های عصبی و نخاع، تغییرات نورولوژیک ایجاد می‌شود.

علائم معمولی میلیوپاتی گردن شامل ضعف عضلات در دستها، درد با حرکت کردن، از بین رفتن حس در دستها و پاها، تنگی در گردن، درد و تورم در ناحیه گردن و شانه‌ها، مشکلات در حرکت و قدرت گردن می‌باشد. درمان میلیوپاتی گردن معمولا شامل فعالیت‌های فیزیوتراپی، داروها برای کنترل درد و التهاب، و در موارد جدی‌تر، جراحی برای اعمال فشار کاهشی بر روی بخش‌های فشاری از نخاع باشد.

علت‌های میلیواتی گردن متنوع می باشند که شامل عوامل زیر هستند:

فشار به گردن

فش بر ریه‌های عصبی نخاع در ناحیه گردنی ممکن است به دلیل دیسک‌های فشرده یا تریپ شده ایجاد شود.

کیست یا توده

وجود توده‌های فشرده مثل تومورها یا کیست‌ها در ناحیه گردنی می‌تواند به فشار بر نخاع و عصب‌ها منتهی شود.

اختلالات استخوانی

شرایط مثل استئوآرتریت، ستون فقرات پیچیده، شکستگی‌ها و ترشح استخوانی می‌توانند منجر به میلیوپاتی گردن شوند.

فشار بر نخاع

هر گونه فشار مستقیم یا غیرمستقیم بر نخاع در ناحیه گردنی ممکن است به میلیوپاتی منجر شود.

بیماری‌های التهابی

برخی از بیماری‌های التهابی مانند التهاب نخاع و آرتریت روماتوئید می‌توانند عواملی برای میلیوپاتی گردن باشند.

عوارض پس از جراحی

برخی از عوارض پس از جراحی در ناحیه گردنی ممکن است به مشکلات نخاعی و میلیوپاتی منجر شوند.

اگر شما یا کسی دیگر علائم میلیوپاتی گردن را تجربه می‌کنید، بهتر است با فوق تخصص ستون فقرات مشورت کنید تا علت دقیق و مناسب برای وضعیت شما تعیین شود و برنامه درمانی مناسبی برای شما تهیه شود.

علائم میلیوپات گرد شامل علائم عصبی و عضلانی باشدهستند برخی از علائم شایع میلوپاتی گردن شامل موارد زیر می‌باشند:

• ضعف عضلات: احساس ضعف در دستها، پاها یا سایر بخش‌های بدن از جمله علائم شایع میلیوپاتی گردن است.
• تغییرات در حس و حرکت: کاهش حس ویا تغییر در حرکت دستها، پاها یا سایر بخش‌های بدن ممکن است ناشی از فشار بر نخاع در ناحیه گردنی باشد.
• درد: درد در ناحیه گردن، شانه‌ها، دستها یا پاها ممکن است یکی از علائم میلیوپاتی گردن باشد.
• تورم: تورم در ناحیه گردن و شانه‌ها هم می‌تواند نشانه‌ای از میلیوپاتی گردن باشد.
• مشکلات در حرکت گردن: مشکلات در حرکت گردن، سختی مفاصل، تنگی حرکت و استقامت نیز می‌تواند نشانه‌های میلیوپاتی گردن باشد.

در صورت تجربه هر یک از این علائم، بهتر است به پزشک خود مراجعه کرده و مشکل خود را مطرح کنید تا تشخیص دقیق و درمان مناسب برای شما تعیین شود.

همچنین بخوانید: علائم در رفتگی مهره های گردن چیست؟ آیا جراحی لازم است؟

تشخیص میلیوپاتی گردن (Cervical Myelopathy) به وسیله پزشک انجام می‌شود و این تشخیص معمولاً بر اساس تاریخچه پزشکی، بررسی جسمانی، آزمایش‌های تصویری و آزمایش‌های عصبی انجام می‌شود. تعدادی از روش‌ها و فرایندها برای تشخیص میلیوپاتی گردن عبارتند از:

1. تاریخچه بالینی: پزشک نیاز دارد تا در مورد علائم شما، تاریخچه درد یا ضعف عضلانی، کاهش حس یا تغییرات دیگر از شما بپرسد.

2. بررسی جسمانی: پزشک ممکن است از شما بخواهد حرکت‌ها و حس های خود را بررسی کنید تا به تشخیص صحیح برسد.

3. آزمایش‌های تصویری: آزمایش‌های تصویری مثل MRI یا CT Scan برای مشاهده ساختار نخاع و فشار بر آن استفاده می‌شود تا مشکلات موجود را تشخیص دهد.

4. آزمایشات عصبی: برخی آزمایشات عصبی ممکن است انجام شود تا عملکرد نخاع و اعصاب شما بررسی شود. این آزمایش‌ها ممکن است شامل آزمون‌های حسی، حرکتی، و بازه های حرکتی باشد.

با توجه به نتایج این تست‌ها و مشاهدات پزشک، تشخیص نهایی تعیین می‌شود و برنامه درمانی مناسب برای شما تعیین می‌شود. برای تشخیص و درمان دقیق، بهتر است با پزشک متخصص مراجعه کنید و از نظرات و راهنمایی‌های او استفاده کنید.

درمان میلیوپاتی گردن بستگی به شت و علت این بیاری دارد. درمانهای استفاده شده برای میلیوپاتی گردن شامل موارد زیر می‌باشد:

ترکیب‌های ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs):

داروهای مانند ایبوپروفن و ناپروکسن ممکن است برای کاهش درد و التهاب در میلیوپاتی گردن تجویز شود.

فیزیوتراپی:

حرکات تقویتی، کشش عضلانی، ماساژ و تمرینات فیزیک درمانی می‌تواند به بهبود علائم میلیوپاتی گردن کمک کند.

داروهای ضد دردها:

در صورت لزوم، داروهایی مثل گاباپنتین یا پرگابالین برای مدیریت درد و علائم عصبی تجویز می‌شوند.

همکاری با متخصص ترخیص فیزیکی:

در برخی موارد، جراحی ممکن است به عنوان گزینه درمانی در نظر گرفته شود، به خصوص اگر فشار روی نخاع خیلی شدید باشد یا علائم مشکل‌ساز ادامه داشته باشد.

مهم است که درمان میلیوپاتی گردن توسط یک پزشک متخصص مغز و اعصاب یا متخصص فیزیک درمانی نظارت شود و برنامه درمانی مناسبی برای شرایط خاص شما تعیین شود. اگر اعتقاد دارید به میلیوپاتی گردن مبتلا هستید، پیشنهاد می‌شود تا زودتر با پزشک معاونه کنید تا تشخیص دقیق و درمان مناسب را دریافت کنید.

جراحی برای درمان مییوپاتی گردن ممکن است در صورت عدم بهبود با درمان‌های مشروط و کنترل شده دیگر انجام شود. عمل جراحی می‌تواند منجر به کاهش فشار بر روی نخاع و عصب‌ها توسط سستی‌ها، تومورها، یا غضروف میان‌فقرات شود و این باعث بهبود علائم میلیوپاتی گردن می‌شود.

عمل جراحی میلیوپاتی گردن ممکن است شامل یکی از روش‌های زیر باشد:

1. لامینوپلاستی: در این روش، قسمتی از استخوان‌های فقرات (لامینا) برای ایجاد فضای بیشتر برای نخاع و عصب‌ها جدا می‌شود.

2. دیسکتومی: در این روش، غضروف بین مهره‌ها (دیسک) که فشار بر روی نخاع یا عصب‌ها ایجاد می‌کند، حذف می‌شود.

3. جایگزینی آرتروپلاستیک: در برخی موارد، اجرای پروتز گردن ممکن است لازم باشد برای جایگزینی ناحیه غضروفی خراب شده.

قبل از تصمیم گیری درباره عمل جراحی دیسک گردن، مهم است که مزایا و معایب هر روش با پزشک خود مطرح شوند و گزینه‌های درمانی مختلف بررسی شوند. همچنین، بهبود پس از عملیات و پیش‌بینی‌های مربوطه نیز باید با دقت بررسی شوند. بهتر است اطلاعات بیشتری از پزشک خود و یا متخصص مغز و اعصاب دریافت کنید تا تصمیم مناسبی را بگیرید.

سوالات متداول در مورد آسیب حاد نخاعی

بله در اکثر موارد این عارضه قابل درمات است.

روش‌های غیرجراحی ممکن است شامل داروهای ضد التهاب، فیزیوتراپی، تمرینات تقویتی و آرامش بخشی، استفاده از دستگاه‌های الکترونیکی، مثل TENS (تحریک الکتریکی عصب‌های منتهی)  و یا روش‌های تغذیه و تغییرات سبک زندگی سالم می‌باشد.

در صورت عدم پاسخ به درمان‌های غیرجراحی یا وجود عوارض جدی مانند فشار بر روی نخاع، ممکن است نیاز به انجام جراحی دارید.

بهتر است مشورت از پزشک یا تیم درمانی متخصص داشته باشید. پزشک احتمالاً بر اساس نوع و شدت آسیب نخاعی شما، میزان تحمل بدنی و توانایی‌های فیزیکی شما، نوع و میزان ورزش‌های مناسب برای شما را تعیین خواهد کرد.

در برخی موارد، ورزش‌هایی با تمرکز بر تقویت عضلات می‌توانند به بهبود عملکرد و کاهش ریسک ایجاد آسیب جدید کمک کنند.

در هر صورت، بهبودی و ورزش در صورت وجود آسیب حاد نخاعی باید تحت نظر پزشک و تیم درمانی متخصص قرار گیرد تا شرایط مناسب برای انجام ورزش به صورت ایمن و موثر فراهم شود.